Berichten

Vastenboodschap 2024 diocesaan administrator

Broeders en zusters in Christus,

Allereerst wil ik u allen hartelijk groeten, nu we samen beginnen aan de Veertigdagentijd als voorbereiding op het Paasfeest. We staan nog maar net op de drempel, maar misschien hebt u hen toch al gespot? Dan bedoel ik de paashaas en het piepkuikentje, die steevast verwijzen naar de beginnende lente te midden van opschietend gras en fleurige voorjaarsbloemen.

Een mooi beeld voor de lente, inderdaad. Maar deze voorstelling linken aan Pasen als het nieuwe leven dat het Paasfeest ons brengt, is helaas een verkeerde beeldspraak. De haas en het piepkuikentje leiden doorgaans maar een kort leven en staan zeker niet symbool voor de eeuwigheid.

Pasen is een nieuw begin, maar niet in de zin van de jaargetijden: lente, zomer, herfst en winter. De jaargetijden zijn een eindeloos terugkerende cyclus, terwijl Pasen dat niet is. Pasen is een ánder nieuw begin. Een begin dat een einde maakt aan alles wat cyclisch is en dat alles wat sterfelijk en eindig is voorgoed achter ons laat. Pasen is de overwinning van Jezus op de dood. De aankondiging van een leven zónder einde: eeuwig leven.

Als we spreken over het eeuwige leven willen we daarmee zeggen dat het leven met God grenzeloos is. Te vaak denken we dat dit nieuwe leven bij God pas begint na ons sterven. Dat is ook zo, maar het is geen volledige weergave van het mysterie waar we deel van uitmaken. We zijn al aan het eeuwige, nieuwe leven begonnen toen we gedoopt werden. Toen is ons leven met Christus – die het Leven zelf is – al begonnen.

Ons dagelijks leven zou daarvan mogen getuigen door de manier waarop we als christenen leven, omdat het christelijke leven geen willekeur toelaat. Christus in alles volgen en worden, is immers dé zin van ons leven. Om dat te ontdekken, om deel te krijgen aan het mysterie van Christus, geeft de Kerk ons ieder jaar de Veertigdagentijd. Het is een tijd om hierbij stil te staan en ons dat leven jaar na jaar meer eigen te maken.

Misschien kent u nog de vijf geboden van de Kerk. Eén ervan noem ik vandaag. Namelijk de verplichting om elk jaar eenmaal te biechten en wel in de tijd voor Pasen. Nu wil ik niet stilstaan bij de verplichting, maar bij de wijsheid van onze moeder de Kerk in deze.

Wie met God wil leven, komt zeker uit bij de teksten van de psalmen. In psalm 25 lezen we: ‘Mijn hart is beklemd, schep mij ruimte, een uitweg uit wat mij pijnigt.’ De psalmist wil ons helpen en nodigt ons uit. Wij mogen ons bewust worden van de vraag waar we in ons leven staan. Hebben wij fouten gemaakt? Hebben we nog iets goed te maken met iemand? Het nieuwe leven begint juist daar, waar wij ons bewust worden van onze tekortkomingen en ons naar Christus keren.

Bij het sacrament van verzoening, de biecht, gaat het er niet in eerste instantie om alle mogelijke zonden op te sporen. Het begint met de vraag of wij ons leven op het spoor van Christus houden. Daar waar het echt ontspoord is, is dit sacrament de weg om ons leven weer op de rails te krijgen.

Mag ik het vanuit mijn diepste overtuiging zo zeggen: als wij nooit het sacrament van verzoening ontvangen, onthouden we onszelf heel veel, zo niet alles, als het gaat om het ontdekken van het nieuwe leven bij Christus. Juist dit sacrament maakt een nieuw begin mogelijk en geeft ons een Paaservaring. We stappen namelijk over een drempel heen van wat eigenlijk dood was in ons leven. We worden verlost van zaken die het leven bederven.

Met Pasen stapt Jezus over die drempel door het bederfelijke én de dood zelf te overwinnen door Zijn Liefdesgave, die tot op het kruis ging. Hij gaf zijn leven voor ons, uit overtuiging dat alleen Liefde nieuw leven voortbrengt. In het evangelie van deze zondag zegt Jezus: ‘De tijd is vervuld en het Rijk Gods is nabij; bekeert u en gelooft in de Blijde boodschap.’ Deze bekering begint allereerst met geloof dat Jezus met Pasen een ander perspectief opent en een nieuw licht laat schijnen op onze aardse werkelijkheid.

Omdat Jezus zich niet onttrekt aan het lijden en het verdriet van ons mensen, is Hij degene in wie God ons de hand reikt. Het is niet de koele hand van het zakelijke verstand, maar de warme hand van solidariteit en geborgenheid. Dát is de Blijde Boodschap: God is en blijft ons trouw.

Laten we dus beginnen met de drie klassieke wegen om God meer in ons leven toe te laten: bidden, vasten en het doen van goede werken. Onlangs hoorde ik deze drie als volgt verwoord:

Ik zocht mijn God maar zag hem niet;
Ik zocht mijn ziel maar vond die niet;
Ik zocht mijn broeder, ik vond ze alle drie.

God openbaart zich langs ongekende wegen om ons tot Paasmensen te maken. Van harte wens ik u een goede en creatieve Veertigdagentijd toe en zeker voor straks een Zalig Pasen.

Roermond, februari 2024

René Maessen,
diocesaan administrator

Huispaaskaars 2024

Net als vorig jaar bestaat de gelegenheid om via de parochie een paaskaars voor thuis te bestellen. De huispaaskaars wordt gezegend in de Paaswake en kan na afloop van de Paaswake mee naar huis genomen worden of op de donderdag na Pasen (4 april) opgehaald worden bij het parochiekantoor.
Lees verder »

Lees meer
Fotoalbum Aswoensdagviering Munsterkerk 2024

Fotoalbum Aswoensdagviering Munsterkerk 2024

Op 14 februari werd in de ochtend Aswoensdag gevierd. Parochianen konden door de priester een askruisje krijgen op hun voorhoofd.
Lees meer

Roodboek van Charles Dickens met als titel: A Tale of Two Cities

Vastenbrief mgr. Smeets

 door mgr. Harrie Smeets

Broeders en zusters in Christus,

Halverwege de 19e eeuw schreef de Engelse auteur Charles Dickens het verhaal van twee steden. Dat verhaal begint met de prachtige zin: ‘It was the best of times. It was the worst of times’. Het was de beste en het was de slechtste van alle tijden. Nu is de situatie niet veel anders.

In het evangelie van de eerste zondag van de Veertigdagentijd horen we hoe Jezus door de Geest naar de woestijn wordt gebracht. Dat is de plek waar leven en dood met elkaar strijden. Wie in Israël komt, kan de kale steenachtige woestijn ervaren, waarin zon en wind hun kracht laten gelden. Het is de plek waar het leven zijn vanzelfsprekende aangenaamheid verliest, zich verbergt. Daar wordt ‘The best of times’ tot ‘the worst of times’.

Jezus gaat die woestijn in en maakt daar een moeilijke tijd door. Bij het laatste avondmaal zal hij zijn leerlingen laten weten hoe hij ernaar verlangd heeft
om het Paasmaal met hen te gebruiken. Maar hier in de woestijn krijgt hij na veertig dagen honger. Op het moment waarop hij zich zwak voelt, treft hij zijn tegenspeler. De duivel komt hem verzoeken. De evangelist Mattheüs, van wie wij in dit evangelie het verleidingenverhaal horen, beschrijft de drie verzoekingen, de drie bekoringen, die Jezus te verduren krijgt.

De duivel daagt hem uit om een steen in brood te veranderen. Ook brengt hij hem boven op de tempelpoort en zegt dat Jezus gerust van de poort kan springen.

God zal immers zijn engelen wel sturen om Jezus te beschermen, zodat hij zijn voet niet zal stoten aan een steen. Als hij gekruisigd wordt, horen we de Schriftgeleerden echter roepen: ‘Anderen heeft Hij gered, maar zichzelf redden kan Hij niet.’

Tot slot brengt de duivel Jezus op de plek, vanwaar hij hem het koningschap over alle koninkrijken van de wereld aanbiedt. Over dat koningschap zal Jezus later tegen Pilatus zeggen: “Ja, koning ben ik, maar niet van deze wereld.” Het lijkt erop dat de woestijn de beste der tijden tot de slechtste der tijden maakt. Honger, overmoed of letterlijk hoogmoed: vanaf een hoge berg neerkijkend op de wereld en haar mensen.

De verleidingen die Jezus ondergaat, zijn van een andere orde dan de eenvoudige verleidingen die wij meestal voorgeschoteld krijgen in deze vastentijd.
Deze verleidingen in de woestijn zijn voor Jezus een oefening voor het leven dat vóór hem ligt. Sterker nog, het is een oefening voor het sterven dat vóór hem ligt en waarvan gaandeweg de onontkoombaarheid zal blijken.

Waar het in het verhaal van de bekoringen om gaat, is het mysterie dat ook Jezus menselijke verleidingen heeft ondervonden. Hij werd verleid om zijn eigen God
te zijn, om de Schriften naar zijn hand te zetten en zijn eigen spoor te trekken.

Anders gezegd: Jezus kreeg de verleiding voorgelegd om de band met de Vader los te laten en zijn macht uitsluitend te gebruiken voor zijn eigen verlangens en behoeften. Het lijkt op onze tijd. Ook wij worden steeds uitgedaagd om voor de gemakkelijkste, de beste, tijd te kiezen. Maar als wij daarbij God vergeten en van hem losraken, kiezen we misschien wel net voor de slechtste tijd.

Jezus bezweek niet voor de verleidingen, maar koos de weg die de Vader voor hem had uitgezet. Ondanks al het lijden dat hem te wachten stond, was dat de beste keuze die hij kon maken. De komende weken gaan we op weg naar Pasen.
Ook al moeten wij door een woestijn heen: ‘It is the best of times’.

Roermond, februari 2023
+ Harrie Smeets,
bisschop van Roermond

“Bedenk, o mens, stof zijt ge en tot stof zult ge wederkeren”

“Bedenk, o mens, stof zijt ge en tot stof zult ge wederkeren”

Vandaag is het Aswoensdag. Vanochtend ontvingen vele gelovigen in de O.L.V. Munsterkerk het askruisje als teken dat we mensen zijn en fouten maken. Diaken Klein deed een oproep om deze veertigdagentijd meer sacramenten te ontvangen waaronder het sacrament van Boete en Verzoening. De plebaan deed de gelovigen beseffen om deze periode van vasten en gebed na te denken over de eerste vraag uit de catechismus: Waartoe zijn wij op aarde?
Lees meer

R.-K. Kerk roept op bij begin Veertigdagentijd: Vier Pasen dit jaar weer in de kerk

Website met de oproep Vier Pasen staat online bij begin Veertigdagentijd
Op Aswoensdag 2 maart ging de website www.vierpasen.nl online. Met deze website roepen de Nederlandse bisschoppen samen met de parochies op om Pasen 2022 weer in de kerk te vieren. De coronamaatregels zijn zo ver versoepeld dat de parochies met Pasen hun parochianen weer vrijuit kunnen verwelkomen in de kerk. De website vierpasen.nl helpt daarbij en geeft tips en inspiratie, ook voor de Veertigdagentijd, de periode in voorbereiding op Pasen. Lees meer

Askruisje terug van weggeweest

 door deken de Graaf Woutering

Bekijk hier de video gemaakt door L1mburg Centraal op Aswoensdag in de O.L.V. Munsterkerk
Bekijk de video »

Lees meer

Boodschap voor Aswoensdag 2022

 door mgr. Harrie Smeets

Broeders en zusters in Christus,

We hebben ze net achter de rug: de Olympische Winterspelen, waarbij de winnaars op de bovenste tree met het goud in hun handen zich de besten mogen noemen. Winnaar, triomfator, beter en sterker willen zijn, is een menselijke trek van alle tijden.

Het verhaal gaat dat wanneer in de oudheid de winnaar van een veldslag een triomftocht door Rome hield en met groot gejuich werd binnengehaald, op de zegenwagen een slaaf achter de veldheer stond en hem regelmatig in het oor fluisterde: “Bedenk dat je maar een mens bent!,” om te voorkomen dat de triomfator zich verheven zou voelen.

‘Gedenk mens, van stof ben je gemaakt en tot stof zul je terugkeren.’ Er komt een dag, voor iedere overwinnaar, voor ieder die op de bovenste trede van het erepodium of van het leven heeft gestaan, dat hij of zij verzwakt raakt en aan het einde van het bestaan is gekomen. Deze vergelijkbare woorden, die de slaaf in het oor van de triomfator fluisterde, horen we op Aswoensdag opnieuw. Ieder van ons persoonlijk: ‘Gedenk mens van stof ben je gemaakt en tot stof zul terugkeren.’ Memento mori: Gedenk dat je sterfelijk bent.

Op Aswoensdag worden we er dus aan herinnerd dat we maar een beperkte tijd op aarde hebben. Enerzijds kan dat besef ons triest en moedeloos maken. Anderzijds kan het ons ook aanmoedigen om de kostbare tijd die we hebben, zo goed mogelijk in te vullen. Zowel in relatie tot onszelf als tot de ander en tot God.

Onze kwetsbaarheid is groter dan onze kracht. We hebben dat de laatste jaren ervaren. Wie had twee jaar geleden met carnaval kunnen vermoeden dat wij mensen twee weken later door een piepklein virusje in onze zo goed georganiseerde maatschappij onze eigen kwetsbaarheid zouden ontdekken als zelden tevoren? ‘Gedenk mens van stof ben je gemaakt en tot stof zul je terugkeren.’

Misschien dat de gebeurtenissen in deze laatste twee jaren mensen angstig stemmen. Dat zij ons ‘als de dood’ voor de dood maken. Wees voorzichtig, want het leven kan zo gedaan zijn. En dat is zo. Elke dag kan onze laatste zijn. Voor ieder van ons komt ooit het moment van sterven.

Waarom zouden we onszelf moeten herinneren aan ons sterven? Het is iets dat iedereen onbewust wel weet, maar waar we liever niet bij stilstaan.

Met carnaval vieren grote groepen met al hun zintuigen feest: ogen, oren, neus, tong, huid. Met het hele lichaam. En je geest? Die wordt vier dagen verdoofd, waarna op Aswoensdag het afkicken begint. Zo is Aswoensdag de rituele schakel tussen werelds genieten en daar afstand van doen. Het askruisje op je voorhoofd is een symbool van het besef van vergankelijkheid. ‘Gedenk mens dat gij van stof zijt en tot stof zult wederkeren.’

Dat is de kracht van Aswoensdag. Denk dan ook na over de dood en over de sterfelijkheid van elke mens. Denk dan na over de dingen die echt tellen, over de zaken die belangrijk zijn en die je echt wilt bereiken. En richt je hier dan ook op; niet op een onbepaald moment, niet morgen, maar vandaag. Vandaag is de enige tijd die we hebben, gebruik die tijd dan ook goed. Kom niet te laat tot de ontdekking dat er dingen in het eigen leven zijn die meer en eerder aandacht hadden verdiend.

In de lijn hiervan wijst as er ons ook op dat we niet volmaakt zijn. We zijn niet alleen ‘beperkt’ in onze levensduur, maar ook onze ‘kwaliteitsvolle’ omgang in onze relatie met onszelf, met anderen of met God laat soms te wensen over.

De dood is nog ver weg, denken we. En dus denken we er niet teveel over na, totdat het moment dáár is en we beseffen dat we eigenlijk niet echt geleefd hebben zoals we dat wilden doen.

Met het askruisje drukken we dan ook het besef uit dat we fouten en tekortkomingen hebben en dat de vastentijd ons de kans geeft, gedurende de komende veertigdagentijd ons hier bewust mee bezig te houden.

Daarbij gaat het er niet om dat we blijven steken in het besef dat we mensen met fouten en tekorten zijn, maar veel meer dat er voor onze zonden, onze kleinmenselijke kanten, vergeving is door Christus’ werk in ons. Dat de onontkoombare dood niet het einde is, maar de doortocht naar het eeuwige leven van Pasen.

De eerste prefatie van de Veertigdagentijd zegt het kernachtig als volgt:
“Want Gij gunt uw gelovigen de vreugde jaarlijks met een zuiver hart naar het Paasfeest toe te gaan: dit is een tijd van meer toeleg op het bidden, van grotere aandacht voor de liefde tot de naaste, een tijd van grotere trouw aan de sacramenten waarin wij zijn herboren. Zo groeien wij tot de volheid der genade.”

Dat die genade vanaf deze Aswoendag ons mag doordringen en ons een zalig Pasen mag brengen, opdat onze aardse daden eeuwigheidswaarde mogen dragen.

Roermond, Aswoensdag 2 maart 2022

+ Harrie Smeets, bisschop van Roermond

© Marco van 't Klooster / Kerk en IT

Er is hoop!

 door kapelaan Figliola

Lees eerst de lezingen van vandaag: 3e week in de veertigdagentijd, woensdag

Beste parochianen,

Je leest deze lezingen en denkt misschien ‘de wet, wat moet ik daarmee op z’n moment?’. Maar lees even goed door, neem er de tijd voor. Net voordat God op de berg Sinaï aan Mozes de tien geboden gaf, gegrift op stenen platen, zei Hij tot het volk waar het om ging: ‘Volg Mij, volg mijn geboden en jullie zullen het beloofde Land bereiken. Er is een beloofde Land! Ook voor ons! Wij gaan ergens naartoe! Ook deze tijd waarin wij beproefd worden, zijn we op weg naar het einddoel. Geen ‘voltooid leven’, maar de vervulling van ons leven! Er is een beloofde Land, een Rijk der hemelen waarover Jezus in het evangelie spreekt. Welke geboden, welke wet moeten wij waar maken in ons leven vandaag? De hele wet is vervuld in Jezus zelf. Wil jij weten wat je moet doen? Kijk naar Jezus Christus. Wat zou Hij doen? Het gaat er niet om dat wij wonderen moeten gaan doen of dat wij extreem aardig worden. Jezus Christus laten leven in mij. In Hem geloven! Geloven dat hij de dood overwonnen heeft! Het virus, de spanningen die wij moeten doorstaan in deze dagen… onze angsten! Christus heeft het overwonnen! Met Hem zijn betekent dat wij deze overwinning in ons gaan dragen! Als teken van deze overwinning, van de hoop die zij ons geeft, zullen wij vandaag om 19uur in heel Nederland de kerkklokken laten luiden! De hoop weerklinkt!

Wil jij weten welke wet Jezus in ons wil vervullen? Pak even het evangelie van Matheüs en lees de nieuwe wet, jij zult verrast zijn. Het is het stukje voorafgaande aan dat van vandaag: Matheüs 5, 1-19.

Goede moed, laten wij vandaag bidden dat Jezus ons nieuw mag maken, meer op Hem lijkend. Laten wij bidden ook speciaal voor de Nederlanders die op dit moment nog in het buitenland zitten en niet weten hoe zij hier terug kunnen. Bidden wij voor al degenen van wie het leven in deze dagen instort, dat onze Heer in hen zijn overwinning over angst en dood mag laten schitteren.
De Heer zal ons leiden naar het beloofde Land: Hij in ons.

Kapelaan Marco