Kerst overweging: kleinheid
Miljoenen lichtjes sieren onze steden en huizen. Kerstmis: feest van licht en romantiek. Maar was het 2018 jaar geleden wel zo romantisch, daar in de stal van Bethlehem? Een baby in een voerbak. Een ongehuwde moeder. Een vader die geen biologische vader is. Beesten die toekijken. Herders, het uitschot van de maatschappij, komen op bezoek.
Zo komt Jezus op aarde. Zo wordt God mens. Onooglijk. Miserabel. En even miserabel als zijn leven begint, eindigt het ook: tussen twee rovers aan het kruis. Slavendood.
Kerstmis. God schaart zich aan de kant van de kleinen. En het wonderlijke is dat Hij hun ‘kleinheid’ niet opheft. Hij maakt de kleinen niet ‘groot’ want met ‘grootheid’ heeft God niks. Als je kleinen groot maakt, hebben ze God niet meer nodig en denken ze dat ze alles aan zichzelf te danken hebben. Nee, in Bethlehem verklaart God zich solidair met de kleinen, de armen, de uitgestotenen, met vluchtelingen en asielzoekers, met zieken en gevangenen, met werklozen en ontheemden, met hen die moeten vechten voor het bestaan… Hen durft hij zelfs ‘zalig’ te noemen, zijn kinderen.
Kerstmis: het feest van Gods solidariteit. Feest van de kleinen. En is er niet in het leven van ieder van ons een stukje dat nog ‘verlost’ moet worden? Hebben we niet allemaal ergens een ‘deukje’ dat we proberen ‘glad te strijken’ door onszelf groter voor te doen dat we zijn? Kerstmis. Ook voor jou wordt Hij geboren. Zalig Kerstmis!
R. Merkx, pastoor-deken
