Woord van de deken

Langs deze weg wil uw nieuwe pastoor-deken u allen groeten en danken voor het warme onthaal van 27 september j.l. in de kathedraal van Roermond. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er wat tegenop zag vanwege de beperkingen die te maken hebben met de Corona maatregelen. Om die reden had ik zelf er voor gekozen om geen afscheid in Horst te laten plaats grijpen teneinde alle aandacht uit te kunnen laten gaan naar de installatie van de nieuwe deken Wilson Varela. We zullen trouwens pastoor Varela als herder en als collega zeer missen in onze regio. Een troost is dan wel weer de goede opvolging waarin het Bisdom voorzien heeft. Dat geldt zowel voor Roermond als voor Horst.
Een worsteling voor mij was aanvankelijk het idee dat een installatie alleen door een klein gezelschap van bijna alleen maar genodigden zou worden bijgewoond. Gevoelsmatig gaat dat in tegen alles waarvoor we als Kerk proberen te staan. Nota bene is de deken van Roermond plebaan van de kathedraal. Vicaris generaal Mgr. Maessen legde tijdens zijn homilie nog duidelijk uit dat ‘plebaan’ afgeleid is van het Latijnse woord ‘plebs’ dat zonder negatieve bijklank gewoon ‘het volk, de mensen’ betekent, namelijk de mensen die rond de Kathedraal leven en daar als gemeenschap samen komen. Namens de Bisschop is de plebaan er voor de geestelijke zorg van al deze mensen…en juist de mensen om wie het gaat zouden niet er bij kunnen zijn. Ongerijmd leek me dat. Maar gelukkig kon via livestream de installatie door velen gevolgd worden, waarnaast in de kathedraal vertegenwoordigers van onze parochiegemeenschappen aanwezig waren en onze burgemeesters namens ‘Roermond’ hartelijke, uitnodigende, prikkelende en soms waarschuwende woorden van welkom sprak namens de gemeente, gelardeerd met een vleugje humor.
Mede dankzij de inzet van een altijd goed communicerende, functionerende en improviserende kapelaan Marco Figliola en met de onmisbare steun van de nodige vrijwilligers werd de installatie mis in positieve zin een ‘evenement’ dat er mocht zijn. De relatieve eenvoud van de ceremonie gaf rust en daardoor concentratie op inhoud en essentie, de zang en het orgelspel waren hemels en ondersteunden waardig het geheel, waarbij het niet mogen meezingen bijzonder moeilijk blijft.
Het deed me deugd dat met name ook mijn Moeder, mijn broer met zijn echtgenote en hun beider kinderen, intens vreugde beleefden aan de heilige Mis en diep onder de indruk waren van het geheel, bovenal het goede, warme welkom dat ons allen ten deel viel en waarin zij ook mochten delen. Voor hen en mijzelf begon de installatie feitelijk om 13.30u in de sacristie. Mijn familie aanschouwde het afleggen van een hele serie ambtseden. De nieuwe deken moest ten overstaan van de vicaris generaal en de beide getuigen, met zijn rechterhand op het grote Evangelieboek, beloven om, hoe zal ik het zeggen: “heel erg brááf te blijven en zich een gehoorzame zoon te betonen, van de paus, het Leergezag en vooral natuurlijk de bijna-buurman aan de Paredisstraat, bisschop Smeets”. Feitelijk is dat al allemaal uitgesproken bij de diaken- en priesterwijding, maar de Kerk heeft in 2000 jaar veel mensenkennis opgedaan, heeft veel meegemaakt met de nodige eigenwijze geestelijken en daarom acht ze het nuttig om per benoeming voor de nieuwe pastoor of deken nog maar eens in herinnering te roepen ‘wat men ook al weer zoal beloofd heeft, lang geleden…’.

Het weekeinde van 3 en 4 oktober was ook bijzonder. Kapelaan Marco introduceerde me bij de kerkgangers in het RCG en vervolgens vierden we de 800e wijdingsverjaardag van de Munsterkerk met een Pontificale Hoogmis door bisschop Smeets in aanwezigheid van de gouverneur, de burgemeester en andere betrokkenen, opgeluisterd door neocatechumenale medebroeders van onze kapelaan en per livestream te volgen. Zondagochtend was er dan de eerste fysieke kennismaking met de parochie van Herten: Feestelijk en warm, veel hartelijkheid in en rond de sacristie, banieren, bloemen, misdienaars, 3 heren, zang door 4 cantores, om daarna naar de kathedraal te spoeden voor de Mis van 11.30u.

Door mijn herinnering gaat, al haastende van de ene naar de andere locatie, voortdurend het beeld van deken Heuvelmans, de herder uit mijn jonge jaren toen ik de Mis diende in de Munsterkerk of op zondag die heerlijke favoriete ‘uitslaapmis’ van weleer om 12.15u in de kathedraal: “Hoe deed Heuvelmans dat ook al weer, wat zei hij toen en toen ook al weer” en dan herinner ik me zijn humor, relativering, zijn hartelijkheid en wijsheid.

En nu: Veel gezichten, veel kennismakingen, kortom: Soms duizelt me het in de poging alles en iedereen te onthouden. Toen ik in 2009 als deken in Horst aantrad, plande ik vanaf week 1 mijn agenda vol met vergaderingen. Ik trachtte in zo kort mogelijke tijd alle werkgroepen, besturen, comités, verenigingen en wat dies meer zij te ontmoeten…. Nu is de installatie in de kathedraal de dag daarop gevolgd door een persconferentie die somberde over de Corona ontwikkelingen waardoor verscherpte maatregelen afgekondigd zouden gaan worden, gevolgd door landelijke commotie omtrent groepen van 600 zingende kerkgangers. De installatie en de viering van 800 jaar Munsterkerk lijken door het oog van de naald gegaan te zijn voor wat betreft de aantallen van toegestane aanwezigen. Diverse pogingen om met groepen kennis te maken strandden de afgelopen korte periode in een golf begrijpelijke afzeggingen. Ook enkele individuele kennismakingen werden gedurende de voorbije weken uit schrik en voorzorg afgezegd. Allemaal zeer begrijpelijk, men kan nooit te voorzichtig zijn. Maar hopelijk mag ik een beetje vragen om uw geduld en uw begrip nu de kennismakingsrondes wat langzamer verlopen dan gehoopt en aanvankelijk gepland. We hebben allemaal geen ervaring met corona, er liggen geen draaiboeken gereed met hoe we in geval van ‘alweer een pandemie’ dienen te handelen. Dit is voor ons allen nieuw en we tasten en zoeken naar manieren om veilig en adequaat onze weg te vervolgen. Maar het komt goed, het gaat zeker ’n keer lukken.

Voor nu: Heel veel dank voor het hartelijk welkom dat u allen mij bereidde, dank voor de vele persoonlijke wensen welke ik mocht ontvangen: Excuses dat ik ze niet afzonderlijk schriftelijk beantwoord.
“Blijf gezond” wensen we elkaar welgemeend veelvuldig toe, onder de Zegen van O.L. Vrouw, Sint Christoffel en Sint Michael.

Alexander de Graaf Woutering, uw pastoor en deken.