Advent betekent: wachten. Wachten op God.
Kunnen we ons daar iets bij voorstellen? We wachten misschien op de Goedheiligman, op Kerstmis, op vrede en gezelligheid, maar wachten op God?We zouden het bijna vergeten: de Heer is op komst, juist in deze schijnbaar godverlaten wereld. God komt tot ons in duizenden dingen, elke dag opnieuw. Durven wij onze ogen en harten geopend houden? Gevoelig te blijven voor de lichtsignalen die God ons zendt?
Misschien gaat ons een lichtje op bij het volgende verhaal.
Er was eens een vrome weduwe. Ze ging trouw naar de kerk en bad veel. Op een nacht droomde ze en in die droom verscheen Christus haar. Hij sprak: “Morgen kom Ik bij je op bezoek”. De weduwe stond onmiddellijk op en begon haar huis in orde te maken. Ze sjouwde en poetste tot de volgende morgen. Om 9 uur werd er gebeld. Vol spanning liep de weduwe naar de deur. Maar wat een teleurstelling. Daar stond haar buurvrouw om te vragen of zij even op de kinderen wilde passen. Ze moest even naar de dokter. “Geen tijd”, antwoordde de weduwe, ik verwacht hoog bezoek”. Een uurtje later ging weer de bel. Maar weer geen Christus. Het was de bedelaar, die van tijd tot tijd een bord soep kreeg. “Geen tijd vandaag”, zei de vrouw, “ik verwacht hoog bezoek”. Weer wat later ging de telefoon. Haar vriendin die pas haar man had verloren, belde op. “Mens, ik heb vandaag echt geen tijd, bel me morgen maar terug. Ik verwacht hoog bezoek”. Tot de avond wachtte de weduwe, maar Christus kwam niet. Teleurgesteld ging ze ’s avonds naar bed. En weer droomde ze. En in haar droom zei ze tegen Christus: “U had toch beloofd vandaag te komen?” En de Heer antwoordde: “Ik ben vandaag drie keer bij je geweest, en drie keer had je geen tijd voor me”.
Vaak komt Christus naar ons toe in de gestalte van een mens die ons nodig heeft. In de oproep van die ander mogen we de roep van Christus zien. Ontmoetingen met mensen worden Godsontmoetingen. Voor de komende adventstijd wens ik u vele momenten van Godsontmoeting toe.